تحقیقات متعدد نشان می¬دهد که پیرامون فراگیری زبان مادری کودک در بسیاری از زبانهای زندة دنیا پژوهشهای گسترده¬ای انجام گرفته است، ولی متأسفانه در مورد زبان فارسی بجز چند کار محدود که آن هم در سالهای اخیر انجام شده تحقیقات قابل ملاحظه¬ای به عمل نیامده است. مقالة حاضر معرف یک مطالعة موردی (Case study) در فراگیری زبان مادری کودک فارسی زبان است که از هفت ماهگی تا سی و چهار ماهگی مراحل مختلف این فراگیری را به دقت پی¬گیر بوده است. هدف اصلی این تحقیق بوده است که روشن نماید آیا کودک فارسی زبان هم مثل سایر کودکان در زبانهای دیگر، زبان مادری خود را فرا می¬گیرد و همان جهانی¬های زبان در مورد او هم مصداق دارد؟ و نیز بررسی شود که در مراحل مختلف فراگیری زبان مادری، این کودک فارسی زبان چگونه آواهای زبانی را تولید می¬کند و سپس از ترکیب آنها به مرحلة واژگانی و سرانجام در مراحل بعدی به نحو زبانی مادریش می¬رسد. در تحقیق حاضر مسئله رشد شناختی کودک نیز از نظر دور نمانده است و همراه با مطالعة مراحل مختلف فراگیری زبان نکات مربوط به آگاهی¬ها و شناخت عمومی او از محیط و اطرافیانش به تدریج ثبت و مورد تحلیل قرار گرفته است. در ضمیمه مقاله " جدول نهایی" A و ادامة آن تحت عنوان "The Final Table" نشانگر تولیدات آوائی کودک از سن 7 الی 34 ماهگی است. جدول دیگری تحت عنوان ضمیمه B چهارچوب مراحل پنجگانه رشد زبانی کودک فارسی زبان را نشان می¬دهد. امید است تحقیقات موردی مشابهی با الهام از تحقیق حاضر از مراحل فراگیری زبان مادری کودکان فارسی زبان به عمل آید تا با مقایسة آنها نتایج ارزنده¬تری حاصل شود.

در میان دست اندرکاران زبان آموزی و زبان شناسی کاربردی بسیاری بر این عقیده اند که فراگیری زبان دوم به منزله فراگیری فرهنگ دوم است. برای رسیدن به پاسخی قابل قبول در این زمینه، ابتدا لازم است چند موضوع مربوط به این مقوله مورد بحث قرار گرفته و ابهامات موجود از میان برداشته شود. در این مقاله به مباحثی چون فرهنگ، زبان مالکیت زبان، امپریالیسم زبانی، و جامعه زبانی پرداخته شده و با برجسته کردن ابهامات موجود سعی بر آن است تا میزان درستی نظریه برابری فراگیری زبان دوم با فراگیری فرهنگ دوم مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس استدلال ارائه شده، به نظر می رسد تجدید نظر در این زمینه ضرورت دارد.

عدم بازدهی برنامه های درسی گرامر- ترجمه و ساختارگرایی باعث شد که هم معلمین و هم زبانشناسان کاربردی روشهای دیگری را برای ارتقا یادگیری و آموزش زبان به وجود بیاورند. یکی از این روشها گرایش به سوی روند ارتباطی نسبت به فراگیری زبان بود و در این راستا به کارگیری "تکلیف" یکی از این روشهای عملی و اجرایی برای انجام ارتباط راحت است. در سالهای اخیر یادگیری و آموزش تکلیف محوری به خاطر تاثیر به سزایی که در تسهیل فراگیری و کاربرد آن دارد، به صورت گسترده ای مورد استقبال قرار گرفته است. تمایل به تکلیف محوری اساسا از فرضیه درون داد (کرشن، 1981)، فرضیه تعاملی (لانگ، 1981) و دیدگاه اجتماعی- فرهنگی (ویگوتسکی، 1978) به وجود آمده است. اولین بار رویکرد تکلیف محوری به وسیله برنامه درسی روندی (پرابهو، 1987) اجرا گردید. پروژه آموزشی ارتباطی وی که برای اولین بار در مدارس هند انجام یافت، کلا تکلیف محور بود.این روش سعی داد که توانش ارتباطی، کلامی، زبانشناختی، استراتژیکی و اجتماعی- فرهنگی یادگیرنده را از طریق فعالیتهای طبیعی، معتبر، و خلاق بالا ببرد، (مسکوویتز، 1997). خواسته کلی آموزش تکلیف محور، ایجاد انگیزش برای فراگیری از طریق فعالیتهای مبتنی بر معنی و فرم می باشد، (الیس 2004). این مقاله سعی دارد تا ابعاد مختلف آموزشی و یادگیری تکلیف محور را شفاف سازد.

مقاله حاضر کنش زبانی دو زبانه های آذری زبان و تک زبانه های فارسی زبان را در فرایند یادگیری زبان سوم مورد بررسی قرار می دهد. پژوهش های موجود درباره توانایی های فرازبانی و شناختی زبان آموزان کودک حاکی از این است که دو زبانه ها با توجه به کسب تجارب قبلی در یادگیری زبان دوم، در فراگیری زبان سوم موفق تر بوده و کنش زبانی آنها متفاوت تر از تک زبانه ها خواهد بود. در این تحقیق کنش زبانی دو گروه ده نفری از دو زبانه های آذری زبان و تک زبانه های فارسی زبان پس از آموزش های لازم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده و تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان می دهد که دو زبانه ها به کمک آگاهی های فرازبانی و تجارب قبلی و با استفاده از تشابهات و تفاوت های بین دو زبان، در فراگیری زبان سوم موفق تر هستند.

هدف این پژوهش، نظریه پردازی در باب موفقیت شبکه های همکاری تحقیق و توسعه در صنایع دفاعی است. برای این منظور با استفاده از راهبرد پژوهشی نظریه پردازی داده بنیان، تجربه ها و پروژه های موفق و کلیدی نوآوری در زیست بوم صنعت دفاعی با رویکردی کیفی و استقرایی مورد مطالعه قرار گرفت و با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف مفهوم پردازی نظری های در این زمینه تولید شد.این نظریه حول مقوله محوری «شایستگی دستیابی» تشریح می شود. شایستگی دستیابی بیان می دارد که خلق محصولات نو و افزایش قدرت زایش صنعتی در زیست بوم صنایع دفاعی، مرهون قابلیت شبکه سازی، هم سو سازی و بارورسازی است. شایستگی دستیابی در فرآیند بازآفرینی زنجیره ارزش ساز صنایع دفاعی تبلور یافته و شناسایی، ترکیب، کانونی سازی قابلیت های پراکنده و بازآرایی ظرفیت های ناهم سو در داخل و بیرون از صنایع دفاعی را به همراه می آورد. در جریان توسعه شایستگی دستیابی ظرفیت های یک نظام تحقیقاتی، صنعتی در آرایش «هسته های کوچک و شبکه های بزرگ» سامان می یابد؛ به این ترتیب رویش و ریزش ظرفیت ها و همچنین تبادل ظرفیت ها بین دو قطب هسته و شبکه به نحوی انجام می شود که خلق سامانه های اثربخش در بنیه دفاعی کشور، با سرعت، هزینه، ریسک، کیفیت و انعطاف مورد انتظار امکان پذیر باشد.